Uf Wiederluege

Die letzte Sunnästrahlä.
Ds Ändi vom Summer.
Der Afang vom Herbst.
Es isch Zit. Es isch guet.
U gliich ligt chli Wehmuet i de guudige Strahlä u z Liächt bringt e Saite vom Härz zum Klingä wo chli trurig tönt.

I säge hallo.                                                                I bi wieder da.                                                         U du geng no.                                                 Geits der guet? Bisch z fride, ruhig u glückläch?                                                              Du fäusch mer.                                                        I vermisse di.                                                        Me aus Wort no chöi beschribä fäusch du üs.                                                                Fäusch dere Wäut u gliich bisch da.    Chli stiu u gliich ganz klar steisch ungereinisch im nä Momänt u di Blick weckt e chliini Tränä wo langsam i mis Härz abegheit.
I vermisse di.
Wie gärn würdi hie höcklä näbä dir.    Chli plöiderlä, siniere oder zämä einig schwige.
I vermisse di. Und i dankä dir.                   Für das wo du bisch xii u geng no bisch. Geng wirsch si.
U so stani uf. E letzte Blick.                            D Sunnestrahlä blände u spieglä i tue d Ouge zuä u säge dir tschüss.             Einisch meh.                                                          Uf Wiederluege.

In dankbarer Erinnerig a S. H. B.  Mir vergässe Di nie!